Ποίηση Παρασκευής-Ύμνοι αγάπης

Με αφορμή την ημέρα των ερωτευμένων (14 Φεβρουαρίου) και στο πλαίσιο της "Ποίησης Παρασκευής" μαθήτριες του Γ2 απήγγειλαν απόσπασμα από το "Άσμα Ασμάτων" (το "Κραταιά ως θάνατος αγάπη") και τον Ύμνο της αγάπης" (Επιστολή Αποστόλου Παύλου Α' προς Κορινθίους, κεφάλαιο ιγ', στίχοι 1-13).

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αθηνά Κληρονόμου

Το σχετικό βίντεο μπορείτε να το παρακολουθήσετε στη σελίδα "Ποίηση Παρασκευής"

ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Αν σας κάνει εντύπωση που ξαναβλέπετε τα παιδιά του γ2 για δεύτερη συνεχόμενη Παρασκευή, να ξέρετε ότι εμείς το ζητήσαμε να σταθούμε εδώ μπροστά σας και σήμερα. Αφορμή μας έδωσε η χθεσινή μέρα, η αφιερωμένη στην αγάπη, επειδή πιστεύουμε ότι η αγάπη είναι και πολλά άλλα εκτός από αυτά που έχουμε συνηθίσει να προβάλλονται τη μέρα αυτή.

Θα σας διαβάσουμε ένα από τα πιο θαυμαστά κείμενα της Καινής Διαθήκης. Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για την αγάπη. Περιλαμβάνεται στην  προς Κορινθίους  Α’ Επιστολή του. Ο Ύμνος της Αγάπης συχνά αναφέρεται ως ο Ύμνος των Ύμνων της Καινής Διαθήκης. Σύμφωνα με τον Παύλο, το δώρο της αγάπης έχει τόσο μεγάλη αξία που ξεπερνά κάθε αρετή.

Θα διαβαστεί στο αρχαίο κείμενο και σε απόδοση στα νεοελληνικά. Ο ύμνος μελοποιήθηκε από τον Πράισνερ για την ταινία του Κριστόφ Κισλόφσκι «Τρία χρώματα - Μπλε» και θα το ακούσουμε τραγουδισμένο στα ελληνικά από μία γερμανική χορωδία.

Το δεύτερο ποίημα που θα σας διαβάσουμε είναι ένα απόσπασμα από το Άσμα Ασμάτων. Κανείς δεν ξέρει πότε και πώς και από ποιόν γράφτηκε το Άσμα Ασμάτων, που θεωρείται το ωραιότερο ερωτικό ποίημα όλων των εποχών. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι γράφτηκε τον 4^ο αιώνα από τον βασιλιά Σολομώντα σε εβραϊκή γλώσσα. Το μελοποιημένο κομμάτι από το 7^ο και 8^ο άσμα  που θα ακούσουμε, περιέχεται στη συλλογή Ο Μεγάλος Ερωτικός του Μάνου Χατζιδάκι. Έχει τίτλο  «Κραταιά ως θάνατος αγάπη».

·         Ο Ύμνος της αγάπης.

·         (Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι 1-13)

«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.  η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη».

Αν μπορώ να λαλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους, οι λόγοι μου ακούγονται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας ή σαν κυμβάλου αλαλαγμός. Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα κι όλα κατέχω τα μυστήρια κι όλη τη γνώση, κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη, έτσι που να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα.  Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δεν μ΄ωφελεί. Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη, εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί, εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν ζητάει το συμφέρον του, δεν είναι ευερέθιστος, δεν σκέφτεται το κακό. Δεν χαίρεται όταν βλέπει την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά, όταν επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Ποτέ η αγάπη δεν θα πάψει να υπάρχει.. Θα μείνουν τελικά για πάντα αυτά τα τρία : η πίστη, η ελπίδα κι η αγάπη. Και απ΄αυτά το πιο σπουδαίο είναι η αγάπη.

ΚΡΑΤΑΙΑ ΩΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΓΑΠΗ

Απόσπασμα από το «Άσμα Ασμάτων» του Σολομώντος

Από το 7^ο και 8^ο Άσμα

Τι ωραιώθης και τι ηδύνθης αγάπη, εν τρυφαίς σου; Θες με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίωνά σου∙ ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη σκληρός ως Άδης ζήλος περίπτερα αυτής περίπτερα πυρός φλόγες αυτής∙ ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην, και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν.

Πόσο ωραία σ’ έκανε η τρυφερότητά σου, τόσο πολύ που γλύκανες απ’ την πολλή αγάπη. Σφράγισε μ’ εμένα την καρδιά σου, βάλε με και στο μπράτσο σου σφραγίδα∙ είν’ δυνατή σαν θάνατος η αγάπη κι αχόρταγος ο πόθος σαν τον Άδη Σπίθες φωτιάς τριγύρω απ’ την αγάπη Κι η ίδια η αγάπη είναι φλόγα Με το νερό δεν σβήνεται η αγάπη Και δεν μπορούν ποτάμια να την πνίξουν Ειν’ δυνατή σαν θάνατος η αγάπη.